Een koppeling draait zelfden alleen. Vaak is het onderdeel van het geheel proces. Bij het opzetten van de koppelingen die dit proces ondersteunen, is het van belang dat de individuele stappen los van elkaar kunnen opereren en geen afhenakelijkheid van elkaar hebben.
Denk eens aan het volgende voorbeeld.
Binnen AFAS Profit wordt gebruik gemnaakt van de zogenaamde dossier items. Aan dit dossier kan je een bestand / bijlage toevoegen.
Een klant heeft de wens dat bepaalde bijlagen afkomstig uit een ander dossier toe te voegen aan dit dossier. Laten we voor dit voorbeeld de volgende data structuur schetsen
Dossier type | Bijlage |
123 | test.dox |
We willen nu alle bijlagen uit dossier type 123, ook toevoegen aan een dossier van het type 456. Nadat we dit gedaan hebben, willen we een zogenaamde workflow doorzetten.
De stappen van het toevoegen van de bijlagen en het doorzetten van de workflow, kunnen we als 2 aparte stappen (modules) zien. Door deze los van elkaar te maken, bereik je een aantal voordelen:
Ja kan de individuele stappen los van elkaar testen of uitvoeren. Dit is handig in de inrcihtingsfase, maar ook later tijdens het onderhoud of wanneer er zaken uitgezocht moeten worden.
De complexiteit wordt minder groter. Door dit goed te beschrijven, kan je aangeven wat de stap doet, in plaats van dat duidelijk moet zijn wat het gehele proces doet.